_{و تو بخت­یاری که این بار دُردی تو از شراب سفر آکنده می شود تا سر بکشی آن را، که از رضالت صوفی­گری به معرفت ساقی شدن برسی.... اما سفرت این بار به فرنگستان یا تمام شهرهایی که شب­هایش زیور عُریانی زنانش را برای جلب تو به نمایش می­گذارد تا تو را سُخره کند نیست یا هیچ مذهبی شهر دیگر؛ تو به پاره­ی جدا مانده­ی ایران که یک و نیم قرن پیشتر تاجداران قجر در سر ناچاری و پی­داشت شکست آن را نادم­وار در قرار داد آخال بر روس­ها دادند می­روی؛ تو از ایران به ایران می­روی!....”}